Itsukushima

Chram szintoistyczny znajdujący się na wyspie Itsukushima (potocznie Miyajima) w Zatoce Hiroszima, na Morzu Wewnętrznym. Nazwę Itsukushima można przetłumaczyć jako „wyspa, na której oddaje się cześć bogom” (jap. Kami ni itsuku shima, 神に斎く島)”. 

Od tego powstała również potoczna nazwa, którą zapisujemy znakami na miya (jap. 宮) - świątynia szintoistyczna i shima (jap. 島) - wyspa, czyli "wyspa, która jest świątynią". Główny budynek świątynny powstał pod koniec VI wieku. Wznoszono w nim modlitwy za ojczyznę oraz ród cesarski. Wyspa była też traktowana jako bóstwo opiekuńcze mórz. W XII wieku, dzięki poparciu samurajów, władzę w Japonii objął wódz rodu Heike (jap. 平家) Kiyomori Taira. Podczas swoich rządów ufundował świątyni liczne dzieła sztuki, które dziś są uznawane za skarby narodowe. Ród Heike zgubiły miłość do luksusu i pycha. Wkrótce po śmierci Kiyomoriego, jego potomkowie utonęli w Morzu Wewnętrznym podczas bitwy z rodem Genji (jap. 源氏)  w zatoce Dannoura (jap. 壇ノ浦). To wydarzenie dało początek bardzo znanemu japońskiemu przysłowiu “Ogoru Heike wa hisashikarazu” (jap.おごる平家は久しからず, czyli pycha kroczy przed upadkiem. Mimo, że do końca XVI wieku wyspa była świadkiem licznych bitew, świątynia nigdy nie została zniszczona. Itsukushima została uznana za jeden z nihon sankei (jap. 日本三景), czyli trzech najsławniejszych miejsc widokowych w Japonii, obok Matsushimy (jap. 松島) oraz Ama-no-hashidate (jap. 天の橋立). Ponoć pod koniec XIX wieku do odrestaurowania słynnej czerwonej bramy (jap. Torii, 鳥居) wykorzystano drzewo liczące blisko 600 lat, którego znalezienie zajęło aż 20 lat! Brama celowo została zbudowana na morzu, aby nikt nigdy nie zdołał jej stamtąd usunąć. W 1996 r. Itsukushima została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.